“ Вахдати миллӣ барои тамоми мардуми Тоҷикистон арзиши бисёр муқаддасу азиз ба ҳисоб рафта, асоси хушбахтӣ ва саодати халқамон мебошад. Вазифаи ҳар шахси бедордилу огоҳ, худшиносу ватандӯст аз он иборат аст, ки ваҳдати миллиро чун омили муҳимтарини бақои давлату рушди ҷомеаи Тоҷикистон ҳифзу ҳимоят намояд”.
Эмомалӣ Раҳмон.
Ваҳдати миллӣ яке аз арзишҳои муҳимтарини давлатдории муосири Тоҷикистон ба ҳисоб меравад. Ин мафҳум на танҳо иттиҳоди мардумро дар доираи як давлат ифода мекунад, балки рамзи сулҳ, ҳамдигарфаҳмӣ ва муштаракоти манфиатҳои умумии ҳамаи қавму миллатҳои ҷумҳурӣ мебошад. Дар таърихи навини Тоҷикистон Ваҳдати миллӣ пас аз ҷанги шаҳрвандӣ (1992-1997) ҳамчун омили асосии барқарорсозии субот ва пешрафти иҷтимоию иқтисодӣ нақши калидӣ бозид. Имрӯз, дар шароити ҷаҳонишавӣ ва тахдидҳои нави глобалӣ, аҳамияти Ваҳдати миллӣ боз ҳам афзун мегардад.
Ваҳдати миллӣ дар Тоҷикистон маънои иттиҳоди тамоми қишрҳои ҷомеа – новобаста аз мансубияти қавмӣ, динӣ, забонӣ ва маҳаллӣ – дар роҳи расидан ба ҳадафҳои умумии давлатӣ дорад. Ин мафҳум дар асоси арзишҳои сулҳ, адолат, баробарӣ ва эҳтироми ҳуқуқи инсон бунёд ёфтааст. Ваҳдати миллӣ на танҳо барои бартараф кардани ихтилофоти доххилӣ, балки барои таҳкими истиқлолияти давлатӣ, рушди иқтисодӣ ва баланд бардоштани нуфузи Тоҷикистон дар арсаи байналмилалӣ зарур аст.
Таърихи Тоҷикистон нишон медиҳад, ки Ваҳдати миллӣ дар лаҳзаҳои душвори давлатдорӣ нақши муҳим бозидааст. Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ, ки 27 июни соли 1997 дар шаҳри Москва ба имзо расид, нуқтаи ибтидоии барқарорсозии субот дар кишвар гардид. Ин санад на танҳо ҷанги шаҳрвандиро хотима бахшид, балки асоси ҳуқуқии муттаҳидсозии ҷомеаро фароҳам овард. Санаи 27 июн ҳамчун рӯзи Ваҳдати миллӣ дар Точикистон ҳамасола ҷашн гирифта мешавад, ки рамзи сулҳ ва ҳамбастагии мардуми кишвар аст.
Ваҳдати миллӣ барои пешрафти Тоҷикистон дар ҳамаи соҳаҳо – иқтисод, маориф, фарҳанг ва сиёсат – омили асосӣ мебошад. Дар давоми зиёда аз ду даҳсолаи пас аз имзои Созишномаи сулҳ Тоҷикистон ба дастовардҳои назаррас ноил гардид. Масалан, афзоиши истеҳсоли нерӯи барқ, бунёди роҳҳои нақлиётӣ, мактабҳо ва беморхонаҳо, инчунин таҳкими равобити байналмилалӣ аз натиҷаҳои мустақими суботи сиёсӣ ва Ваҳдати миллӣ мебошанд.
Дар соҳаи иқтисод Вахдати миллӣ имкон дод, ки захираҳои инсонӣ ва табии кишвар ба таври назаррас истифода шаванд. Лоиҳаҳои бузурги миллӣ, ба монанди бунёди Нерӯгоҳи барқи обии Роғун, на танҳо ба рушди иқтисод мусоидат мекунанд, балки мардумро дар атрофи ҳадафҳои умумӣ муттаҳид месозанд. Дар соҳаи фарҳанг вахдати миллӣ ба ҳифзи мероси таърихӣ, рушди забон ва таблиғи арзишҳои миллии тоҷикон мусоидат намуд.
Дар оянда, Ваҳдати миллӣ метавонад ҳамчун омили асосии расидан ба ҳадафҳои стратегии Точикистон, аз қабили истиқлолияти энергетикӣ, амнияти озуқаворӣ ва рушди устувор хизмат кунад. Барои ин, зарур аст, ки насли ҷавон бо арзишҳои вахдат ва сулҳ тарбия карда шавад.
Ваҳдати миллӣ барои Ҷумҳурии Тоҷикистон на танҳо як шиор, балки роҳи зиндагӣ ва калиди муваффақият аст. Он аз мардум талаб мекунад, ки аз манфиатҳои шахсӣ ва гурӯҳӣ боло рафта, ба хотири ояндаи умумӣ якҷоя кор кунанд. Имрӯз, Ҷумҳурии Тоҷикистон бо такя ба Ваҳдати миллӣ дар арсаи байналмилалӣ ҳамчун давлати сулҳпарвар ва пешрафта шинохта шудааст. Ҳифз ва таҳкими ин арзиш вазифаи ҳар як шаҳрванди Точикистон аст, зеро танҳо дар якдилию ҳамбастагӣ метавон ба ояндаи дурахшон расид.
Сармутахассиси раёсати
ташкили кори судҳо
ва баррасии муроҷиатҳои
Суди Олии иқтисодии
Ҷумҳурии Тоҷикистон: Хайруллозода Ҳ.А.
Напечатать страницу